యధాలాపంగా బస్సు కిటికీ బయటికి చూసాను
వేగం గా కదిలే వాహనాలు నేను కాదు 
అవే తరలి వెళ్తున్నాయా అన్నట్టు ప్రకృతి దృశ్యాలు
నింగి... నీలంగా.... నిర్మలం గా... 
ఒక పక్షి ఒంటరిగా ఎగురుతూ
ఆకాశపు హద్దుల్ని కొలుస్తుందా అన్నట్టు గా 

ఏకాకి లా అనిపించేది ఇంతకుమునుపు
ఇప్పుడది  కొత్తగా విశ్వం తో మమేకమైనట్టు
ఇచ్చాపూరితమై, స్వేచ్చా ఆచ్చాదితై 
హాయిగా తనతో తాను మమేకమై
తనదైన లోకంలో ఆనందవిహారం చేస్తున్నట్టుగా!

సాదృస్యత కనపడేది తనకి నాకు 
కాని ఇప్పుడెందుకో అదే పక్షి లో
నీవు కనిపిస్తున్నావు నాకు చిత్రంగా
కాదామరి!ప్రయత్నపూర్వకం గానో
అప్రయత్నం గానో ఈ సంధికాలం లో 
నలుగుతున్న మనం ..మన అనుభూతులు ...
  
సంతోషాల కోసం బంధాల సౌధాలను నిర్మించుకొని
వాటికే బంధీలమై వారధులకు బదులు
మనసులకు గోడలు కట్టుకొని
బయటికి రాలేక,వాటిల్లో ఇమడలేక
నువ్వూవేదన చెందుతున్నావని
మొహమాటపు ప్రేమలకు, అక్కర్లేని ఆదర్శాలకు 
నువ్వు బలిఅవుతున్నావని తెలిసి అనిపిస్తోంది 

అవును! నాపై జులిపించిన కొరడా 
నిన్ను కూడా కాలనాగై కబలిస్తుంది కదా  
మరి సహచర్యమా యుగ యుగాలుగా మనం 
కృషి చేసింది అనవసరపు ఆర్భాటాలకా ?
అసలైన ప్రేమ తత్వానికా ?

హ్మ్! ఈ రోజు ఆ పక్షి లో నువ్వు కనిపిస్తున్నావ్
బంధనం కాని ప్రేమల అన్వేషనకై
హాయిగా విహరిస్తూ స్వేచతో బస చేస్తూ
నది తీరాలను ఇసుక తిన్నలను
ఎడారిదారులను అన్నిటిని కలియదిరుగు
ఆ ఆకాశారాజం లో నాలాగే నువ్వు ప్రేమ పిపాసివై........


This entry was posted on 8:59 PM and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 comments:

About Us